Dag 13: Van - Tatvan

Vandaag een prachtige dag. We vertrokken om 8 uur vanochtend, richting Tatvan. Om kwart voor 9 een tussenstop bij een mooie graftombe, die de een of andere hotemetoot had laten bouwen voor zijn overleden dochter. Vervolgens waren we binnen een kwartier bij een soort van haventje, alwaar de boot al op ons lag te wachten. Deze zou ons naar Akdamar brengen, dit is een eiland waarop een Armeense kloosterkerk gebouwd is (lang geleden). De buitenkant van deze kloosterkerk was versierd met reliëfen, het leek net een peperkoekhuisje (ook al vanwege de kleur). Het was een zeer idyllisch eiland, we hebben later nog lekker thee zitten drinken onder de bomen, terwijl een aantal van ons beneden aan de voet van het eiland een duik namen in het helderblauwe water (brrrr koud, moet er niet aan denken). Bij de thee had Gulay baklava gekocht en konden we heerlijk smullen van deze zoete lekkernij.
Hierna vaarden weer terug naar de aanlegsteiger, waar we om een uur of kwart over 12 aankwamen. De lunchtafels stonden al gedekt, en we hadden kunnen kiezen uit forel, andere vis, kalfsvlees, kip of omelet. Dat laatste ging er bij Joke en mij in als uhmmm ei, met als voorafje linzensoep (hoe verrassend) en een kopje thee. Joke had er een lekker biertje bij en ik Fanta.
Om kwart over 1 zaten we weer in het busje richting Tatvan, daar zijn we om half 3 nog even gestopt om inkopen (postzegels en alcoholhoudende drank) te kopen, want dat was in ons hotel niet te verkrijgen. Later bleek waarom niet… we togen hoog de bergen in (waar ’s avonds bleek dat we een prachtig uitzicht hadden op Tatvan) echt in de middle of nowhere. Gauw de koffers in de kamer, een washand over gezicht en handen wassen en we togen in een ander busje naar boven, waar we de krater Nemrut Dagi zouden bezoeken. Dit was een enorm eind met het busje omhoog (ik geloof naar 2200 m, het hotel zit op 1600 (en de stoeltjeslift ligt al te wachten voor het winterseizoen)), van waaruit we een prachtig uitzicht hadden op de bodem van de krater. Er waren drie meertjes in de krater, twee koude, en een heet meertje (standaard 56 graden Celcius, maar nu door de wind die er overheen vloog een stuk afgekoeld). De weg ernaartoe was hoog, af en toe steil, maar vreemd genoeg had ik deze keer geen bal in mijn buik van angst. Misschien dat ik toch leer dat genieten belangrijker is dan angst! Alleen kom ik nog steeds niet ‘te dicht bij het randje!’. We stopten een paar keer om foto’s te nemen, en om een warmteschoorsteen te voelen (daar komt echt heel warme lucht uit!). Toen we bij het kleine meer aangekomen waren, mochten we uit het busje om verder te voet naar de andere kant, naar een groter meer te lopen (foto’s worden geupload zodra het mogelijk is, ik heb wat problemen met uploaden, wat zeg ik: ik kan helemaal geen foto’s uploaden momenteel).
We hadden echt een prachtig uitzicht, ook toen we beneden stonden, en toen we weer naar boven gingen en de zon onder ging zijn daar door sommigen ook nog prachtige foto’s van gemaakt.
Het is niet te omschrijven, maar ook niet in foto’s te vangen, wat we vanmiddag gezien hebben in en op de krater. Het was te overweldigend, te mooi, te veelomvattend, sorry allemaal. Tot nog toe is dit echt het mooiste van de reis, en ik heb begrepen dat er nog veel meer mooie dingen komen. Het kan niet op!
Het hotel is een 1 jaar oud hotel, hier speciaal gebouwd in principe voor de wintersport. Het is nu dan ook nog niet druk. Vanavond in het hotel gegeten (ja weinig andere mogelijkheden), wat erg goed was. Weliswaar (weer) roerei, maar deze keer met champignons, tomaten en ui, een salade, uiteraard de linzensoep vooraf en een fruitschaaltje toe (1 perzik, 1 vijg (dank Joke voor de 2e) en een trosje rode druiven. Zoveel vitamientjes hebben we nog niet gehad! Het internet op de kamer is weer niet om over naar huis te schrijven (gaat dus ook niet), maar kan wel beneden in de lobby internetten, beter bereik daar, maar ja, lig helaas al in bed, en om halfnaakt naar beneden te gaan is niet aan te raden hier, met de feodale instelling van de mensen in Tatvan.
Probeer toch weer te uploaden, alsmede wat foto’s, heb al contact gehad met de helpdesk van het blog, maar hun adviezen waren volgens mij niet echt geschikt. Zal het uitproberen zodra ik fatsoenlijk internet heb.
Wordt vervolgd