Dag 19: Urgüb
Blijf op de hoogte en volg Ellen
02 Oktober 2012 | Turkije, Urgub
Vandaag op een verschrikkelijk vroeg tijdstip (half 5) ging de wekker. We zouden om 10 over 5 opgehaald worden voor het hoogtepunt van deze reis: een ballonvaart boven Cappadocië.
Het busje kwam iets later, en in het pikkedonker vertrokken we naar een hoog punt, alwaar de manden en ballonnen op ons lagen te wachten. De ballonnen moesten nog opgeblazen worden, dat gebeurde met 2 luchtkanonnen. Zodra er voldoende lucht in zat werden de branders aangezet, en kwam de ballon min of meer uit zichzelf omhoog. De mand werd met een touw omgetrokken tot staand. Wij zaten met ons 8en in een ballonmand die geschikt was voor 16 personen, de rest werd opgevuld door Hong Kong-chinezen. De mand bestond uit 5 gedeelten: het middenstuk bevatte 5 cilinders met gas en ruimte voor de piloot, en aan weerszijden daarvan 2 compartimenten, ieder voor 4 personen, in totaal dus 16 + de piloot.
Het duurde wel even voordat de ballon opgeblazen en opgericht was, en het was 10 over half 7 (de zon begon op te komen) voordat we daadwerkelijk los van de grond kwamen. Een maffe gewaarwording! We dreigden een beetje de verkeerde kant op te gaan (er stond nog een jeep in de weg, dus 2 man van de organisatie gingen dusdanig aan de mand hangen aan de buitenkant dat deze niet richting jeep ging), maar na enkele minuten kozen we toch min of meer het luchtruim. In eerste instantie gingen we naar beneden in de kloof, zodat we mooi uitzicht hadden op grotwoningen en de uitgesleten morene’s van Cappadocië, er werd al gemopperd dat we zo laag bleven, maar er bleek iemand pal boven ons te zweven, en het is natuurlijk niet verstandig om in de lucht een botsing te veroorzaken.
Het uitzicht was fantastisch! Ik ben geen moment bang geweest, terwijl ik toch in de bergen ‘niet te dicht langs het randje’ wil, maar los van de grond is toch anders! Wat een ervaring was dit! We gingen vrij hoog, geen idee hoe hoog, maar zo’n ballon is nog redelijk te besturen, zo goed zelfs, dat toen we weer moesten landen het mandje precies op de aanhanger van de jeep landde (nou ja, niet helemaal, hij stond er in eerste instantie naast, maar door de branders even aan te jagen en de aanhanger meer in de buurt te manoevreren kwamen we uiteindelijk toch op de aanhanger terecht. Pas daarna mochten we de mand verlaten.
We kregen champagne en zoutjes, ook allemaal een Flight certificate, waarop onze naam en de datum van onze ballonvlucht stond, zodat we ook bewijs hebben dat we daadwerkelijk de lucht in zijn geweest (mocht iemand onze foto’s niet geloven!).
Daarna in het busje weer naar het hotel, waar we om kwart voor 9 aankwamen. Lekker ontbeten (hadden we nog niet gedaan) en om kwart over 9 vertrokken we voor een excursiereis in de buurt.
Als eerste de typische Cappadocische rotspartijen, waarin je, als je fantasie genoeg hebt, elk willekeurig dier of mens kunt herkennen: Maria met kindje, kamelen, beren en andere dieren.
Ook waren er uiteraard kraampjes met souvenirs, kleding, kleden, etc.
Daarna gingen we naar een andere plek, de wijngaarden van Pasha, geen druiven gezien, wel weer andere rotsformaties in de mooiste vormen, zelfs een ‘kerk’ waar je in kon. Huizen, etc. En weer souvenierkraampjes.
Daarna gingen we naar een tapijtfabriek. We hebben een uitgebreide uitleg gekregen over de verschillende manieren waarop kleden geknoopt werden en de materialen waarvan deze gemaakt worden. Sommige zijn mooi, andere minder mooi. Typische turkse symbolen en tapijten, ook modernere, strakke tapijten. Variërend van 500 – meer dan 15.000 euro. Heb de mannen nog laten zoeken naar een modern tapijt in de kleur paars van mijn muur in de woonkamer, maar helaas, zoeken naar een speld in de hooiberg (niet dat ik van plan was om een tapijt te laten maken, maar het is wel grappig om te zien hoe ze hun best doen! Foei Ellen!
Daarna was het tijd voor lunch. In, zoals Gulay het noemt, een boutique-restaurant lekker gegeten, menu met voorgerecht, tussengerecht, salade, hoofdgerecht en toetje voor 30 Lira (ongeveer 12,50 euro p.p.). Dat noem ik nog eens goedgeprijsd.
Daarna nog een stop of 6 voor diverse vergezichten, op een gegeven moment zat ik er doorheen… zere benen, dus de laatste 2 stops maar in de bus doorgebracht. Nog even naar de Akbank om voor de laatste keer geld te pinnen en toen naar het hotel waar we om 6.10 uur aankwamen. Om 7 uur diner en daarna vroeg naar bed.
Morgen 8 uur vertrekken, voor weer een lange dag in de bus, met diverse tussenstops.
Wordt vervolgd.
Het busje kwam iets later, en in het pikkedonker vertrokken we naar een hoog punt, alwaar de manden en ballonnen op ons lagen te wachten. De ballonnen moesten nog opgeblazen worden, dat gebeurde met 2 luchtkanonnen. Zodra er voldoende lucht in zat werden de branders aangezet, en kwam de ballon min of meer uit zichzelf omhoog. De mand werd met een touw omgetrokken tot staand. Wij zaten met ons 8en in een ballonmand die geschikt was voor 16 personen, de rest werd opgevuld door Hong Kong-chinezen. De mand bestond uit 5 gedeelten: het middenstuk bevatte 5 cilinders met gas en ruimte voor de piloot, en aan weerszijden daarvan 2 compartimenten, ieder voor 4 personen, in totaal dus 16 + de piloot.
Het duurde wel even voordat de ballon opgeblazen en opgericht was, en het was 10 over half 7 (de zon begon op te komen) voordat we daadwerkelijk los van de grond kwamen. Een maffe gewaarwording! We dreigden een beetje de verkeerde kant op te gaan (er stond nog een jeep in de weg, dus 2 man van de organisatie gingen dusdanig aan de mand hangen aan de buitenkant dat deze niet richting jeep ging), maar na enkele minuten kozen we toch min of meer het luchtruim. In eerste instantie gingen we naar beneden in de kloof, zodat we mooi uitzicht hadden op grotwoningen en de uitgesleten morene’s van Cappadocië, er werd al gemopperd dat we zo laag bleven, maar er bleek iemand pal boven ons te zweven, en het is natuurlijk niet verstandig om in de lucht een botsing te veroorzaken.
Het uitzicht was fantastisch! Ik ben geen moment bang geweest, terwijl ik toch in de bergen ‘niet te dicht langs het randje’ wil, maar los van de grond is toch anders! Wat een ervaring was dit! We gingen vrij hoog, geen idee hoe hoog, maar zo’n ballon is nog redelijk te besturen, zo goed zelfs, dat toen we weer moesten landen het mandje precies op de aanhanger van de jeep landde (nou ja, niet helemaal, hij stond er in eerste instantie naast, maar door de branders even aan te jagen en de aanhanger meer in de buurt te manoevreren kwamen we uiteindelijk toch op de aanhanger terecht. Pas daarna mochten we de mand verlaten.
We kregen champagne en zoutjes, ook allemaal een Flight certificate, waarop onze naam en de datum van onze ballonvlucht stond, zodat we ook bewijs hebben dat we daadwerkelijk de lucht in zijn geweest (mocht iemand onze foto’s niet geloven!).
Daarna in het busje weer naar het hotel, waar we om kwart voor 9 aankwamen. Lekker ontbeten (hadden we nog niet gedaan) en om kwart over 9 vertrokken we voor een excursiereis in de buurt.
Als eerste de typische Cappadocische rotspartijen, waarin je, als je fantasie genoeg hebt, elk willekeurig dier of mens kunt herkennen: Maria met kindje, kamelen, beren en andere dieren.
Ook waren er uiteraard kraampjes met souvenirs, kleding, kleden, etc.
Daarna gingen we naar een andere plek, de wijngaarden van Pasha, geen druiven gezien, wel weer andere rotsformaties in de mooiste vormen, zelfs een ‘kerk’ waar je in kon. Huizen, etc. En weer souvenierkraampjes.
Daarna gingen we naar een tapijtfabriek. We hebben een uitgebreide uitleg gekregen over de verschillende manieren waarop kleden geknoopt werden en de materialen waarvan deze gemaakt worden. Sommige zijn mooi, andere minder mooi. Typische turkse symbolen en tapijten, ook modernere, strakke tapijten. Variërend van 500 – meer dan 15.000 euro. Heb de mannen nog laten zoeken naar een modern tapijt in de kleur paars van mijn muur in de woonkamer, maar helaas, zoeken naar een speld in de hooiberg (niet dat ik van plan was om een tapijt te laten maken, maar het is wel grappig om te zien hoe ze hun best doen! Foei Ellen!
Daarna was het tijd voor lunch. In, zoals Gulay het noemt, een boutique-restaurant lekker gegeten, menu met voorgerecht, tussengerecht, salade, hoofdgerecht en toetje voor 30 Lira (ongeveer 12,50 euro p.p.). Dat noem ik nog eens goedgeprijsd.
Daarna nog een stop of 6 voor diverse vergezichten, op een gegeven moment zat ik er doorheen… zere benen, dus de laatste 2 stops maar in de bus doorgebracht. Nog even naar de Akbank om voor de laatste keer geld te pinnen en toen naar het hotel waar we om 6.10 uur aankwamen. Om 7 uur diner en daarna vroeg naar bed.
Morgen 8 uur vertrekken, voor weer een lange dag in de bus, met diverse tussenstops.
Wordt vervolgd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
