Dag 14: Tatvan - Diyarbakir - Mardin
Blijf op de hoogte en volg Ellen
27 September 2012 | Turkije, Mardin
Vanmorgen om half 8 vertrokken. Voor de thuisblijvers: het internet heeft kuren, dus gisteren niks kunnen verzenden en nu (donderdagavond kwart voor 11) weer geen contact met het internet op de laptop, de smartphone werkt wel normaal. Schiet mij maar lek!
We vertrokken vanuit het Koerdische bergland en daalden af naar Diyarbakir. Hiervoor werden we gewaarschuwd. De stad heeft een leuk centrum (achter stadsmuren), maar de jeugdcriminaliteit is heel groot. Dus we waren gewaarschuwd. We moesten onze eigen spullen en die van onze reisgenoten in de gaten houden, want de kleine ‘lucifertjes’ zoals Gulay ze noemt zijn zeer actief, gewiekst en snel. Dan ga je toch niet meer echt onbevangen de stad in. Ze leidde ons eerst zelf rond, we bezochten een Chaldese kerk, wat winkelstraatjes en kwamen langs een moskee. Ook een huis wat normaal opengesteld is voor toeristen om de plaatselijke bevolking te kunnen zien leven, compleet met 4 zijden van een binnenplaats: de winter-, lente-, zomer- en herfstkanten van het huis, er werd ieder seizoen verhuisd! Geen pretje als je niet van verhuizen houdt. Maar het was onder renovatie, dus we mochten niet naar binnen. Jammer! Daarna hadden we 1,5 uur voor onszelf, dus eerst met Joke, Ook Joke en Anoeska naar de binnen-theetuin waar wat leuke winkeltjes aan lagen, en waar we thee en koffie hebben gedronken. Joke en ik zijn nog een boetiekje in geweest om te kijken of ze een leuke wijde broek voor me hadden, maar helaas: allemaal te klein. Oh ja, op weg naar deze stad kwamen we nog langs een brug die op de zijderoute lag, naam helaas vergeten (Alzheimer light). Oh, en we hebben geluncht in een van de smalle straatjes, leuk tentje, maar helaas, mijn darmen waren weer eens aan het protesteren, dus ik heb het gedaan met droog brood en water (en verse karnemelk! Jummie!).
Daarna reden we door naar Mardin. Dit is een echt arabisch stadje, heel vriendelijke bevolking. Uiteraard stonden er bij aanvang van de wandeling weer een paar op springen (hoezo ik altijd?), en mochten we bij de Polis plassen. Was een herentoilet, licht was ver te zoeken, maar hoge nood breekt wetten! Toen we een stuk gewandeld hadden naar een plein (uiteraard met Atatürk) gaf Gulay ons aan welke richtingen we op konden. We zijn de bazaar opgegaan, maar helaas, veel ouwe troep (oh nee, plaatselijke prachtige dingen!) dus niks gekocht. Daarna bij een theehuis Fanta en cola gedronken (en 4 biertjes, maar die waren eerst bij de overburen gekocht, daarna aan de cafebaas gegeven en die heeft het uitgeschonken in gezandstraalde coca colaglazen, zodat niemand kon zien dat er bier in zat (hoezo? Welke limonadesoort heeft een schuimkraag?). Kostte niks extra’s, daar kreeg hij dus een fooi voor.
Daarna werden we lastig gevallen door een wat zwerverachtige man met zoontje, maar die bleek door Gulay ingehuurd te zijn voor een tocht per kar achter een tractor terug naar de bus, scheelde wel een stuk lopen, maar hij was niet schoon (veel wit gruis, dus iedereen kwam er als een bouwvakker uit), sommige gingen op de rand zitten, sommige op de hurken, en sommige gewoon plat op hun bips. Eentje bleef rechtop staan (mijn arme schouders!). Maar we hadden enorm veel bekijks, de bevolking liep uit om foto’s te maken van ons, en we werden met gejuich en geklap ontvangen. Nog een ererondje om de bus heen en we konden uitstappen en naar het hotel rijden.
Zeer luxe hotel, kwamen we dan aan met onze witgekalkte kleding, gauw naar de kamer, spullen organiseren en naar het zwembad, waar ook een sauna en een wellnesscentrum was. Met de hele bups in het zwembad, in de sauna, en toen de rest in de turkse sauna ging, ging ik lekker naar de masseur voor een klassieke massage van 45 minuten. Wist niet dat ik op al die plaatsen spieren had… brrrr af en toe zeer pijnlijk. Kreeg nog extra decolleté en gezichtsmassage, dus de masseur maar een flinke fooi gegeven (kon hij zelf houden). Daarna gauw dineren (was inmiddels bijna half 10). Om half 11 terug op de kamer, om het verslagje te schrijven. Nog steeds geen internet, dus weet niet wanneer jullie dit eindelijk zien op de site.
Wordt vervolgd
We vertrokken vanuit het Koerdische bergland en daalden af naar Diyarbakir. Hiervoor werden we gewaarschuwd. De stad heeft een leuk centrum (achter stadsmuren), maar de jeugdcriminaliteit is heel groot. Dus we waren gewaarschuwd. We moesten onze eigen spullen en die van onze reisgenoten in de gaten houden, want de kleine ‘lucifertjes’ zoals Gulay ze noemt zijn zeer actief, gewiekst en snel. Dan ga je toch niet meer echt onbevangen de stad in. Ze leidde ons eerst zelf rond, we bezochten een Chaldese kerk, wat winkelstraatjes en kwamen langs een moskee. Ook een huis wat normaal opengesteld is voor toeristen om de plaatselijke bevolking te kunnen zien leven, compleet met 4 zijden van een binnenplaats: de winter-, lente-, zomer- en herfstkanten van het huis, er werd ieder seizoen verhuisd! Geen pretje als je niet van verhuizen houdt. Maar het was onder renovatie, dus we mochten niet naar binnen. Jammer! Daarna hadden we 1,5 uur voor onszelf, dus eerst met Joke, Ook Joke en Anoeska naar de binnen-theetuin waar wat leuke winkeltjes aan lagen, en waar we thee en koffie hebben gedronken. Joke en ik zijn nog een boetiekje in geweest om te kijken of ze een leuke wijde broek voor me hadden, maar helaas: allemaal te klein. Oh ja, op weg naar deze stad kwamen we nog langs een brug die op de zijderoute lag, naam helaas vergeten (Alzheimer light). Oh, en we hebben geluncht in een van de smalle straatjes, leuk tentje, maar helaas, mijn darmen waren weer eens aan het protesteren, dus ik heb het gedaan met droog brood en water (en verse karnemelk! Jummie!).
Daarna reden we door naar Mardin. Dit is een echt arabisch stadje, heel vriendelijke bevolking. Uiteraard stonden er bij aanvang van de wandeling weer een paar op springen (hoezo ik altijd?), en mochten we bij de Polis plassen. Was een herentoilet, licht was ver te zoeken, maar hoge nood breekt wetten! Toen we een stuk gewandeld hadden naar een plein (uiteraard met Atatürk) gaf Gulay ons aan welke richtingen we op konden. We zijn de bazaar opgegaan, maar helaas, veel ouwe troep (oh nee, plaatselijke prachtige dingen!) dus niks gekocht. Daarna bij een theehuis Fanta en cola gedronken (en 4 biertjes, maar die waren eerst bij de overburen gekocht, daarna aan de cafebaas gegeven en die heeft het uitgeschonken in gezandstraalde coca colaglazen, zodat niemand kon zien dat er bier in zat (hoezo? Welke limonadesoort heeft een schuimkraag?). Kostte niks extra’s, daar kreeg hij dus een fooi voor.
Daarna werden we lastig gevallen door een wat zwerverachtige man met zoontje, maar die bleek door Gulay ingehuurd te zijn voor een tocht per kar achter een tractor terug naar de bus, scheelde wel een stuk lopen, maar hij was niet schoon (veel wit gruis, dus iedereen kwam er als een bouwvakker uit), sommige gingen op de rand zitten, sommige op de hurken, en sommige gewoon plat op hun bips. Eentje bleef rechtop staan (mijn arme schouders!). Maar we hadden enorm veel bekijks, de bevolking liep uit om foto’s te maken van ons, en we werden met gejuich en geklap ontvangen. Nog een ererondje om de bus heen en we konden uitstappen en naar het hotel rijden.
Zeer luxe hotel, kwamen we dan aan met onze witgekalkte kleding, gauw naar de kamer, spullen organiseren en naar het zwembad, waar ook een sauna en een wellnesscentrum was. Met de hele bups in het zwembad, in de sauna, en toen de rest in de turkse sauna ging, ging ik lekker naar de masseur voor een klassieke massage van 45 minuten. Wist niet dat ik op al die plaatsen spieren had… brrrr af en toe zeer pijnlijk. Kreeg nog extra decolleté en gezichtsmassage, dus de masseur maar een flinke fooi gegeven (kon hij zelf houden). Daarna gauw dineren (was inmiddels bijna half 10). Om half 11 terug op de kamer, om het verslagje te schrijven. Nog steeds geen internet, dus weet niet wanneer jullie dit eindelijk zien op de site.
Wordt vervolgd
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
