Dag 11: Kars - Ararat - Dogubeyazit

Een dag met een zwart randje. Ik had ’s nachts al uren op het toilet doorgebracht, en ’s morgens voelde ik me niet zo goed. Heb alleen een stuk of 5 droge stokbroodplakjes gegeten en een kopje gemberthee.
Dus het verslag komt grotendeels uit Joke haar pen. We reden naar de Ararat vanuit Kars, een prachtige berg met een besneeuwde top (eeuwig!). Onderweg stopte we bij Tante Lehman, een soort oase in het kale landschap. Fruitbomen, loslopende kippen, picnictafels onder de bomen, heel idyllisch, maar ik voelde me alleen maar beroerd. Denk zelf dat het van het eten van de vorige avond kwam, want nog 2 mensen waren ’s nachts/overdag ziek geworden. Maar iets minder heftig dan ik. Had echt flinke koorts (en dat heb ik nooit) en voelde me zo beroerd. Heb een groot gedeelte van de reis liggen slapen. Bij tante Lehman kreeg ik een glas cola met een aspirine en een suikerklontje van Gulay, die echt ontzettend goed voor me gezorgd heeft.
De berg Ararat is enigszins aan me voorbij gegaan. Wel hebben we nog een stop gemaakt (verrassing!) bij een zoutmijn, geen idee dat zo zout gewonnen werd. We hebben ook een brok meegekregen (had ook al obsediaan mee, iets voor jou Karin?). Het was vrij koud in de mijn, en toen we eruit kwamen moesten we natuurlijk allemaal naar het toilet. Aangezien er alleen maar mannen werkten in die mijn, was er een oude barak met de meest vieze toiletten die ik ooit gezien heb. Doorspoelen? Nooit van gehoord… de kraan was te vies om beet te pakken, kortom, niet echt een aanrader. Iedereen kwam er (voor zover ze dat nog niet waren) misselijk uit.
Aangekomen in Dogubeyazit zouden we gedropt worden in het centrum om naar een Kelimwinkel te gaan en de rommelmarkt. Ik zag dat niet zitten, dus ik werd al vast door Sarwet naar het hotel gebracht (Gulay had ze al op de hoogte gebracht dat ik zou komen, dus er stond een ontvangstcomité klaar, sleutel lag al klaar, en een meisje dat Engels sprak vroeg me of ik iets nodig had… alleen maar brood dus. Dat werd binnen 1 minuut gebracht en er was iemand die mijn koffer naar boven bracht. Erg fijn allemaal. Het bed was een beetje een zootje, er lag een onderlaken dat te klein was (kon dus nergens ingestopt en is gedurende de middag/nacht op alle plaatsen in het bed terecht gekomen. Er lag een los laken bovenop de sprei, maar verder niks. Dus dat losse laken maar onder de sprei gedaan zo goed en zo kwaad als het ging, kleren uit en bed in. Ik heb daar min of meer een paar uur liggen slapen, af en toe wakker, en om een uur of vier kwam Joke, die intussen behalve de Kelimwinkel en de rommelmarkt ook de Ark van Noach had bezocht (een soort uitsparing op de grond waar hij gelegen zou hebben) en de inslag van een Meteoriet uit 1896. Ze had 2 ansichtkaarten voor me gekocht zodat ik toch kon zien wat ik gemist had. Het gat van de meteoriet was ongeveer 13 bij 30 meter, en 60 meter diep. Joke kwam me daarna checken, en ging een biertje drinken in de cafetaria. Onderweg even een fotootje van de Ararat gemaakt die er prachtig uitzag in de namiddagzon. Het fotootje was gelukt, maar het biertje niet, de cafetaria was niet echt gezellig dus toen maar naar het hotel om de in de supermarkt gekochte colaatjes op te drinken. De zon ging ondertussen onder, en ze heeft er prachtige plaatjes van gemaakt. Het werd weer wat frisser, en ze kwam mij nog even checken en een douche nemen. Daarna eten met de rest van de groep, ik bleef lekker in mijn bedje. Het was, volgens zeggen, het slechtste eten ooit! Het was koud, veel te vet, etc. Tijdens het eten werd Jeroen ook ziek, na 5 min was hij weer terug nadat hij de hele handel eruitgegooid had en zich weer beter voelde.
Toen ik 's avonds daar alleen in mijn kamer lag, hoorde ik ineens buiten geknetter (vuurwerk?), maar ook daarna wat zwaardere klappen (mortiervuur). Dus dacht al dat er rebellen (Koerden) aan de gang waren. Licht maar uitgedaan, en deur op slot. Toen later Joke kwam vertelde ze dat het vuurwerk was geweest (Gelukkig!).
Gulay kwam ’s avonds een paar keer bij me kijken, pols voelen, temperatuur voelen, en heeft azijn besteld in het hotel dat ook weer binnen een minuut gebracht werd. Ik werd met een natte handdoek met azijn bedekt (hoofd, nek en schouders), dit was een huismiddeltje van Gulay’s oma om de koorts te laten zakken. Daarna moest ik douchen van haar (niet omdat ik vies was hoor!). Daarna voelde ik me al wat beter, en ben weer in bed gerold om de nacht redelijk rustig door te brengen.