Dag 2, Istanbul

15 september Istanboel, 8:45
Op zich goed geslapen, alleen een beetje kort. Om 6 uur sloeg de airco aan en was ik klaar wakker. Om kwart voor 7 eruit, hop onder de douche en om half 8 ontbijt. Vanochtend was een ‘uitslaapochtend’, pas om 9 uur worden we opgehaald om naar de Aya Sofia te gaan. Ontbijt was een kruising tussen English Breakfast (worstjes, gekookte eieren, gebakken deegrolletjes?) en verder stokbrood, jam, kaas, worst, feta, cornflakes, melk, koffie (veel te slap, leek op slootwater), thee (veel te sterk, leek wel sterke koffie!) en heet water (dank u Meneer Nescafé).
Om 9 uur vertrokken we, met de tram, naar de Aya Sofia. Kost hier geen drol: tram 1 token 3 Turkse Lira. Ongeacht waar je instapt en waar je uitstapt. Wij stapten dus uit bij de Aya Sofia, Gulay had al kaartjes gekocht zodat we niet in de rij hoefden. De Aya Sofia is prachtig! Het is momenteel in gebruik als museum, prachtige koepel, we kregen uitleg van Gulay over de architectuur (het gebouw is gebouwd op 144 bogen als fundering, waardoor krachten van aardbevingen e.d. weer terug de grond in geleid worden zonder het gebouw volledig te verwoesten). Prachtige muurschilderingen, lampen (vroeger zaten er in de armaturen spaarlampen, maar doordat Ben Affleck hier gefilmd heeft tijdens het maken van een film over Iran (waar hij niet mocht filmen) en Ben behalve een nagebouwde Aya Sofia ook in de echte mocht filmen), en zich stoorde aan het feit dat er spaarlampen in de armaturen zaten, heeft hij uit eigen zak fatsoenlijke (halogeen)lampen betaald. Zag er inderdaad een stuk beter uit. Boven was een hoefijzervormige galerij met prachtige mozaïeken, o.a. een (niet geheel) bewaard gebleven mozaiek van Jezus met links Maria en rechts Johannes de Doper. Jezus had 2 verschillende ogen, volgens het verhaal doordat hij met 1 oog naar deze wereld keek en met het andere oog naar de ‘andere’, heilige wereld. Volgens mij loenste hij gewoon!
Hierna gingen we naar de Sisterne, waar een ondergronds waterreservoir was, niet meer in gebruik, maar daarom niet minder prachtig. Mooie foto’s gemaakt van het water met de rode verlichting, van 2 zuilen welke opgehoogd moesten worden en dit was gedaan door 2 brokken steen met de afbeelding van Medusa te gebruiken, eentje ondersteboven en eentje op de zijkant (beide foto’s van). Helaas waren we een van onze medereizigsters kwijt, niet te vinden en we hadden geen telefoonnummer van haar. Gulay had af en toe de omgeving afgezocht terwijl wij in de Sisterne waren, maar haar niet gevonden.
Vervolgens gingen we naar de Blauwe Moskee, waar de schoenen uitmoesten en de omslagdoek om (Joke en ik waren goed voorbereid, en hadden beiden een omslagdoek mee). Als je geen omslagdoek had, kreeg je er eentje, je moest er maar niet bij nadenken wie deze doeken allemaal hadden gedragen (schurft? Luis?).
Joke en ik hebben 2 jaar geleden een kopie van deze moskee in Caïro gezien, maar de versie van Istanboel is veel mooier. Prachtige blauwe tegeltjes, prachtige vloerkleden met een bloemmotief. Hierna had Gulay ineens contact met ons verloren schaap: ze had haar ouders gebeld in Nederland, die hadden het alarmnummer gebeld van Baobab en die hadden weer contact opgenomen met met Gulay en haar het telefoonnummer gegeven. Gelukkig, ze was weer terug, wel 1,5 uur een beetje doelloos gedrenteld op de plek waar we haar kwijtgeraakt waren.
Hierna kregen we vrij om te gaan lunchen.We gingen met een groep van 5 meiden een restaurantje zoeken, en kwamen op een plein terecht. Hebben daar heerlijk gegeten (3x zo duur als gisteravond).
Vervolgens na de lunch en de flappentap naar Topkapi, het vroegere paleis van de sultan. Na daar ongeveer 1 uur rondgeslenterd te hebben waren we allemaal dwarsaf, en besloten naar de blauwe brug te gaan waar we een rondvaart met een boot gingen maken van 1,5 uur. We hebben verdwaasd op het bovenste (overdekte) dek gezeten. Wel mooie dingen gezien, waaronder het Paard van Marken (niet echt natuurlijk, dat lag 2500 km ten noorden van hier), maar volgens de kenners (Joke en Paula) leek het er precies op. Ik zou het niet kunnen zeggen, heb het ding nog nooit gezien! Wel foto van gemaakt.
Vervolgens eerst een (openbaar) toilet gescoord… ik stond op springen, dus dat was een opluchting. Wel zo’n naar hurktoilet, zonder iets om je aan vast te houden, dus het is een godswonder dat ik er niet in gesodemieterd ben, en ook weer op eigen kracht omhoog gekomen ben. Is niet echt mijn ding. Maar goed, het was voor het goede doel.
Daarna richting hotel, ik dacht dat ik de weg wist, we hadden een plattegrond, maar achteraf toch de verkeerde richting opgelopen (jaja normaal TomTom aan boord natuurlijk!). Nog gevraagd aan een maïsverkoper, maar die wees ons dus (uiteraard) de verkeerde kant op. En toen kwamen we op de Grand Bazaar uit. We hadden helemaal geen interesse in bruids- en lingerieshops (mannenboxers! ) dus we probeerden daar zo snel mogelijk via de goede weg weg te komen. Nogmaals gevraagd, en uiteindelijk kwamen we bij een deur die achter ons dicht ging… Het werd steeds rustiger, en we dachten dat we buiten stonden, maar we stonden er juist in! Haha, 5 meisjes in de grote stad… stelletje sappies zijn we. Na voor ons gevoel uren rondgedwaald te hebben was daar ineens een Exit die nog niet dicht was, en waren we weer in de bewoonde wereld (voor mensen die wel eens in de Efteling komen: de Fata Morgana is er niks bij!). Overigens heb ik die grote Euneuch met die luier om niet gezien!
En toen stonden we ineens bij een plein waar de tram stopte (bleek een heel stuk oostelijker te zijn dan we dachten). Kortom, vele kilometers extra gelopen. Gelukkig waren op het plein eethuisjes en konden we de inwendige mens gaan versterken. Wel redelijk lekker gegeten, en daarna verder naar huis. Paula en ik met het trammetje, kon echt niet verder meer lopen) en de andere 3 lopend. Overigens maakte het kwa tijd niet zoveel uit, ze kwamen een minuut of 2 achter ons bij de supermarkt in de straat van het hotel, om nog wat water en yoghurt in te slaan. Toen gauw naar het hotel, onze kamer, en dan nu jullie van informatie voorzien.
Wordt vervolgd!