Dag 8: Uzungöl - Yusufeli

Vandaag rustig beginnen: om 10 uur vertrekken. Het duurt even voor we weer uit de kloof zijn en terug op de zeeweg. In de tussentijd komen we nog langs een soort aangelegd park bij stroomversnellingen en een hangbrug (zie foto). We stoppen even voor een fotomomentje. En toen bleken de benen en billen ineens erg stijf en stram. Bijna iedereen strompelde de bus uit. En dat zou nog wel duren de rest van de dag, want we zijn diverse malen in en uit de bus gemoeten, en het leek wel erger te worden (ik heb me laten vertellen dat het de 2e dag nog erger is… ik mis mijn persoonlijke masseur verschrikkelijk!).
Om 1 uur vertrokken we weer na de lunch vanaf Hopa (klinkt als hoppá), en toen hebben we echt het mooiste (en duurste) project gezien dat ik ooit gezien heb: de aanleg van 19 krachtcentrales en 6 stuwdammen bij Artvin, kosten 32 miljard dollar. Foto van de 3e (of 4e) stuwdam hierbij. De rest is nog niet klaar. Aan de andere kant van de stuwdam wordt op dit moment water verzameld. Er is een nieuwe weg aangelegd die we voor een groot deel konden volgen (scheelt echt een stuk met de oude weg, deze ging kriskras langs de berg heen en weer in de vallei langs de rivier), maar op een gegeven moment was de nieuwe weg verder afgesloten en moesten we via een (tijdelijke) verbindingsweg naar de oude weg die dus vlak langs de rivier loopt (de nieuwe weg loopt er ongeveer een meter of 50? Boven (geschat door mezelf). Met prachtige bruggen en veel tunnels. Als de hele nieuwe weg klaar is, wordt de stuw geopend en verdwijnt de oude weg (+ de aanliggende dorpjes e.d.) onder water. Ook een gedeelte van de tijdelijke weg verdwijnt onder water. Het was zeer imposant.
Om een uur of kwart voor 4 reden we Yusufeli binnen, een arm stadje in het noordoosten van Turkije (Anatolië), tegen de grens van Georgië. Na onze kamers gekregen te hebben, wilden we opfrissen maar er was geen water (de stroom was uitgeweest en daarom was er geen water?!?!). Het heeft bijna 2 uur geduurd voordat er een kriebeltje water uit de kraan kwam (wc kon dus ook niet doorgetrokken worden… bah!), en even later gelukkig genoeg water om te kunnen douchen. Daarna eten, we zouden na het eten naar een bruiloft gaan, daar waren we uitgenodigd (gebeurt altijd met de groepen van Gulay), maar de ene bruiloft was gisteren en de andere morgen, dus helaas pindakaas (vond het niet zo heel erg, was toch wel lichtelijk dwarsaf).
Om 9 uur waren we weer op de kamer (na een buffet en een borrel), en nu dus ff verhaaltje schrijven.
Morgen naar Erzurum.
Wordt vervolgd.